कि मैले तिमीलाई अन्धकार दिनु पर्थ्यो !
या त घाँटी सेर्ने एउटा औजार दिनु पर्थ्यो !
धेरै चोटी हारें भन्थ्यौ बिगतमा आफैंसंग ,
आशा फुल्ने बगैंचाको विचार दिनु पर्थ्यो !
प्रस्तावको पोको बोकी लर्खरिंदै आएकीथ्यौ l
फर्काउनुको साटो मैले स्वीकार दिनु पर्थ्यो !
एक्लै थियौ जगतले लखेटेको त्यो बेलामा l
सहाराको हात माग्दा आधार दिनु पर्थ्यो !
डुबेकोथ्यो आशांक यो दुनियाको चंगुलमा ,
स्वार्थी हुँदा आफैलाई धिक्कार दिनु पर्थ्यो !
No comments:
Post a Comment